Lokaal Nepal
Door: Monique
Blijf op de hoogte en volg Guido en Monique
16 Juli 2018 | Nepal, Dhulikhel
Vanochtend vroeg uit ons bedje in Kathmandu, want we gaan 3 dagen op trekking. Alle rugzakken klaar alleen nog een laatste ontbijtje bij het restaurant wat bij ons hotel (Vajra) hoort.
Netjes op tijd haalt onze gids Sem ons op met een auto met chauffeur. Met deze auto eerst even een van de rugzakken afgooien en dan naar het begin van onze trekking. Bij het begin van onze trekking ontmoeten we ook de drager. Hij zal een van onze rugzakken (met de kleding en toiletspullen) dragen tijdens de wandeling. De twee kleine rugzakken zitten vol met water en natuurlijk onze regenjassen. Want in het regenseizoen weet je maar nooit ......
We starten onze wandeling (in Panauti) en lopen door machtig mooie rijstvelden. In deze rijstvelden staan dames gebukt te werken en ze lijken steeds goedkeuring te krijgen van statige witte vogels (catle egreat) die hun kop buigen. We stoppen nog even bij een lokale shop voor een drankje en een sanitaire stop.
Daarna wordt het landschap ruiger en worden de wandelpaden moeilijker en steiler. Onze gids Sem loopt rustig de paden omhoog en verteld zo nu en dan wat. Ik stop soms een keer extra om wat te drinken en wat op adem te komen. Rond 13.00 uur komen we aan bij een mooie stupa en daar eten we een traditionele Nepalese lunch. Echt een aanrader als je het mij vraagt. Opeens stappen er drie monniken binnen, we begroeten elkaar en ze gaan zitten. Ik probeerde hen wat te bekijken en zag dat een monnik een iPad uit zijn zak haalde. Ik lachte in mijn vuistje .... dit was nu iets wat ik echt niet verwacht had.
We gaan weer verder. Na een stuk van ongeveer een uur zitten we eventjes wat water te drinken. Als we opstaan zegt de gids ...... “Zie je die grote vlaggen aan de overkant van het dal? Daar lopen we naartoe en daarna dalen we af naar het hotel.” Ik kijk hem even aan of het geen grapje is .... maar nee, het is echt zo. De moed zonk me even in de schoenen.
Maar goed, uiteindelijk wil je er toch komen, dus zet je je schouders er onder. En ga je het aan tot je niet meer kunt. En ondanks dat ik écht even een moment dacht dat ik niet meer verder kon, zit ik nu met mijn voetjes omhoog op het balkon van onze hotelkamer in Dhulikhel. De zeker 7,5 uur onderweg zijn hebben mijn spiertjes een klein beetje aangetast. Maar met een goed diner, een goede nachtrust en veel water zijn ze morgen weer klaar voor een nieuwe uitdaging; dag 2 van de trekking
-
17 Juli 2018 - 08:51
Mieke:
Wat een mooi verslag weer.
Succes nog met deze (vermoeiende) ontdekkings wandeling. -
17 Juli 2018 - 08:51
Mieke:
Wat een mooi verslag weer.
Succes nog met deze (vermoeiende) ontdekkings wandeling. -
17 Juli 2018 - 09:22
Jan Ploegmakers:
Ik wordt jaloers op jullie als ik dit reisverslag lees, dat is voor mij een droom ook eens te gaan doen alleen of met Renie maar, dan moet zij nog wat trainen, wat zij trouwens nu regelmatig doet met de buurvrouw elke morgen. Ik wens jullie de komende twee dagen nog veel plezier. -
17 Juli 2018 - 13:04
Renieploegmakers:
Weer een actieve dag geweest mooi dat je ons in Nederland op de hoogte houd succes xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley