Oversteken

26 juli

We zijn vanochtend bijtijds opgestaan om de laatste spulletjes in te pakken en te ontbijten voor de chauffeur weer kwam voorrijden.

Ondanks dat ik voorbereid was op weer n humpy bumpy ride, gingen we deze keer over een veel fijnere en gladdere weg ..... voor Nepalese begrippen in ieder geval. Na ongeveer 6 uur rijden kwamen we aan bij ons hotel in Kathmandu voor de laatste twee nachten; het Shanker hotel. Het hotel is erg mooi en ook de kamer is mooi.
Na een late lunch gingen we het centrum van Thamel in. Thamel is een wijk in Kathmandu. Hier zijn we al vaker geweest en vooral Guido kent hier toch al aardig de weg.

Daar ook maar even iets gegeten op aanraden van een van de personeelsleden van Projects Abroad die we toevallig op straat tegen kwamen. Onderweg naar het hotel stortregende het even en tijdens het schuilen hebben we een mooi winkeltje met allemaal handgemaakte spullen bezocht. Het laatste stukje naar het hotel bestond eigenlijk uit een groot hink-stap-sprong spel om alle plassen te ontwijken, hihihi. We hadden nog een laatste uitdaging voordat we in het hotel waren ..... het oversteken van een super druk kruispunt terwijl het avondspits is én terwijl ze hier bijna geen stoplichten kennen. Dus je kunt je voorstellen dat je de N65 oversteekt terwijl de auto’s en brommers van alle kanten langs je scheuren, zonder stoplichten of zebrapad.

Guido zag een aantal politiemannen staan. Hij vroeg gekscherend ..... “Hoe komen we levend aan de overkant met deze drukte?” De politiemannen gebaarden dat het goed kwam. De een na de ander begon te fluiten op z’n fluitje en handgebaren te maken die in Nederland toch écht anders zijn. Na een paar minuten kwam er een politieman voor ons staan en een naast ons. Met veel gebaren en gefluit werden we naar de overkant geëscorteerd. Wat speciaal en lief dat ze dit gedaan hebben .... ze moesten er zelf ook erg om lachen.

Helaas is het zwembad al gesloten, maar morgen is er weer een dag. Al hebben we ook voor morgen weer plannen.

Welterusten voor straks.