Toch excursie Ouarzazate

We hadden het niet meer verwacht, maar donderdagavond om 21.00 uur hoorden we dat de excursie naar Ouarzazate toch door ging. Snel nog een ontbijttasje geregeld en naar bed.
De volgende ochtend met ons ontbijttasje naar de afgesproken plaats. Hier in Marokko lopen veel zwervers en zitten vaak met hun handje omhoog te bedelen. Tip is om ze geen geld te geven, maar eventueel eten als je dat over hebt. Al wachtend op het busje voor de excursie werden we aangesproken door twee meisjes van een jaartje of 12. Ze vroegen om geld of eten en wij gaven aan niets te geven. Opeens zag een van de meisjes het eten in het ontbijttasje en probeerde die van mijn schoot te trekken. Gelukkig had ik het tasje vast. Na de mislukte poging dropen de dames af.
Eenmaal in het busje voor de excursie merkte ik al snel dat ik wagenziek werd. Natuurlijk geen medicijnen bij me, dus dat werd een leuke reis…… Ik heb drie uur kotsend in het busje doorgebracht en heb helemaal niets van de omgeving gezien. Erg jammer, maar gelukkig waren er zakjes genoeg. Met iedere keer een andere kleur zakje, had ik ook afwisseling ;-)
De reis leek een eeuwigheid te duren, maar we kwamen uiteindelijk aan bij de Aït-Benhaddou Kasbah. Dit is een middeleeuwse stad met kasba’s (lemen huisjes) die op een heuvel zijn gebouwd. Naast het prachtige uitzicht zijn hier ook de filmopnames geweest van o.a. The Jewel of the Nile, The living daylights, The Mummy, Gladiator, Asterix, Prince of Persia: The Sands of time en ja ja Dunya en Desie in Marokko.
Toen nog even door naar het stadje Ouarzazate zelf, dit stadje was aardig om te zien maar dit hadden we kunnen missen. Wel jammer dat er tijdens de excursie geen tijd was om de filmstudio’s te bekijken, want dat hadden we graag gedaan. In een van de twee filmstudio’s is namelijk een gedeelte van een Starwars film opgenomen. Maar goed.
Na een stevige lunch (en ik een paar muizenhapjes) en een bezoek aan een weverij gingen we terug naar Marrakech. Weer vier uur in het busje …. Maar gelukkig heb ik het droog gehouden op de terugweg. Nu kon ik ook nog wat van de omgeving bekijken en dat was soms echt onbeschrijflijk. Het gebied waar we doorheen reden was de overgang tussen het groene gebied en de Sahara. Dit landschap hadden we nog nooit eerder gezien en vooral de kleuren waren prachtig. Helaas is dat heel moeilijk op een foto vast te leggen, hebben we gemerkt.
Vandaag maar weer een dagje rust om de maag en de darmen weer wat rust te geven, want zowel die van Guido als die van mij hebben vrij veel moeite om aan te passen.
Bedankt voor al jullie lieve en leuke reacties op onze blogs en tot de volgend keer weer!