De zon komt op met een lach

18 juli
De werknemers van het hotel hadden ons geadviseerd vanochtend om 5.15 uur de zonsopkomst te bekijken vanaf ons balkon. Maar toen ik vanochtend onweer hoorde wist ik eigenlijk al genoeg ..... er was te veel bewolking en we zagen dus helemaal niets van de adembenemende zonsopkomst. Maar dit mocht de pret niet drukken. Ik ben nog maar even terug in bed gekropen in afwachting van de wekker.
Na de wekker hebben we ons klaargemaakt om te wandelen. Eerst nog even een heerlijk ontbijt waar door de buffetvorm voldoende keus was.
Omdat het nog steeds wat regende hebben we toch onze regenkleding maar tevoorschijn gehaald. Het was 8 uur, dus daar gingen we weer ..... op pad voor een wandeling van ongeveer 4 uur en dan nog een busrit van drie kwartier.
De omgeving verrast ons steeds met mooie vergezichten. Stukje bij beetje dalen we af en houdt het op met regenen. Ondanks dat is het op sommige plekken nog heel erg nat en glad. Sem heeft aangekondigd dat we er bijna zijn als hij het opeens op een lopen zet. Als een kudde volgen we (dus ook de drager met de zware rugzak) hem en rennen met hem mee. Mijn kuiten en voeten kreunen, maar gelukkig is het rennen snel gedaan.
Sem heeft de “toeristen” bus aangehouden, deze komt namelijk maar eens in de drie kwartier. We proppen onszelf in de bus tussen de lokale bevolking en de rit naar Bhaktapur begint. Soms stappen er mensen uit, maar over het algemeen stappen er mensen in. Soms met grote builen mais en granen. En ook die worden opgestapeld in de bus.
Na een klein half uur roept Sem mijn naam .... we moeten eruit. We wringen ons tussen alle mensen door naar buiten.
Buiten aangekomen merken we dat het hier (in de vallei van Kathmandu) veel warmer is dan op de bergtoppen. Dat scheelt echt een paar graden. Een paar minuten later komen we aan bij ons hotel voor vannacht.
We nemen afscheid van onze drager en gids Sem. We bekijken onze kamer en nemen een welverdiende douche. Daarna snel het dakterras op voor een cola en een lunch.
Daar kijken we terug op de afgelopen drie dagen. Wij vonden sommige stukken van de wandelingen soms zwaarder dan we uit de documentatie vooraf opgemaakt hadden. Er waren grote stukken bij ik niet zou aanbevelen als je een beginnende loper bent of hoogtevrees hebt.
De eerste twee dagen zijn we ongeveer 8 uur per dag onderweg geweest. De laatste dag ongeveer 4,5 uur. Dit is natuurijk wel incl (korte) pauzes.
De eerste twee dagen hebben we ongeveer 20 km per dag gelopen, metongeveer 500 hoogtemeters op de tweede dag.
Het contact met de lokale bevolking was hartverwarmend en de uitzichten waren adembenemend mooi. Iets om nooit te vergeten, maar ook niet iets wat ik snel over zou doen.
Nadat de lunch ons weer wat energie gegeven had hadden we een rondje gelopen in Bhaktapur. Het is een mooie goed onderhouden en heel opvallend .... ook een erg schone stad. Dit hebben ze zelf voor elkaar gekregen door sinds 1993 aan de toeristen entree te vragen voor deze stad. Daardoor staat het nu ook op de werelderfgoed lijst. Helaas is er wel eea gesneuveld tijdens de aardbeving in 2015, maar er is wel geld om gebouwen te herstellen. Door even over de pleinen te lopen hebben ook wij ons steentje bijgedragen.
In de avond doen we niet veel en gaan bijtijds naar bed, morgen gaan we naar de monniken in Pharping/Neydo.