Together again

Happy together
13 Juli
Vrijdag, mijn laatste dag op het project, ben deze ochtend om zes uur wakker door een geluid wat ik herken maar niet direct plaats omdat ik net wakker wordt. Zijn ze nu aan het badmintonnen om zes uur in de ochtend naast mijn slaapkamer, ik kijk langs mijn gordijn naar buiten en ja ze staan er echt. Twee bamboe palen in de grond touwtje ertussen en hup badmintonnen. Mijn God ze zijn nog fanatiek ook en ze spelen goed zeg! Laatste ontbijt en dan weer richting de school. Raar zo om er voor het laatst er naartoe te gaan. Vandaag gewoon lekker met van alles bezig geweest, vloertje gesmeerd met beton en de jongeren een beetje geholpen tijdens het metselen.
Op een bepaald moment komt de vice princepal van de school naar me toe en kwam me persoonlijk bedanken voor de leuke Engelse Nijntje boekjes die ik speciaal voor de school gekocht had. Ik vond dat echt mooi en bijzonder.
Rond 14.30 sluiten we een beetje de dag af en ruimen al het gereedschap weer op. Daarna kwam de princepal van de school en die bedankte me persoonlijk, ze geven me een tika op mijn voorhoofd en vegen het ook op mijn wangen. En de princepal hangt je de scarf om, dat is een soort van sjaal. Het zit er op, de Nepalese bouwkundige kwam me nog even persoonlijk bedanken en gaf echt aan dat het voor hem een “sad day” was, omdat ik niet meer terug kwam naar het project. We hadden beide even een brok in de keel en ik voelde goed wat hij bedoelde. Onderweg naar huis overdenk je dat het echt de laatste keer was, had zo nog weken met ze door willen werken en er voor zorgen dat die kinderen weer een paar fatsoenlijke klaslokalen hebben. Thuis pak ik mijn laatste spullen in en zeg Susmita, the housemom, en haar kids gedag en bedank haar voor de goede zorgen.
Ik loop naar de taxi en het leuke is dat ik de vriendelijke taxichauffeur zie die me ook naar de kabelbaan heeft gebracht en op me gewacht heeft vorig weekend. Ik vraag hem of hij mij naar het hotel wil brengen waar Monique ook is en dat doet hij natuurlijk. We onderhandelen wat over de prijs maar ik geef hem altijd zijn startbedrag gewoon omdat ik het hem gun.
Hij rijdt in zijn taxi van in de ochtend 6 uur tot laat in de avond en misschien wel nacht om zijn gezin te onderhouden. Omdat ik langere tijd bij hem in de taxi heb gezeten, weet ik dat hij vier dochters heeft en een zoon. Hij vertelde me dat het een harde tijd is en het best lastig is om echt iets te verdienen. Zo iemand gun ik dan wel wat extra’s.

Monique was ondertussen in Nepal (zie eerder bericht). Ze heeft wat gerust omdat ze tijdens de reis vrijwel niet geslapen had. Om gelijk in het ritme te komen heeft ze om 12 uur geluncht. Gewoon met een kopje tomatensoep hoor, maar hij smaakte heerlijk. Tijdens de lunch kreeg ze bezoek van een grote, zwart vlinder met een onvoorstelbaar lange tong. Ze zag hem in- en uitrollen. Wauw!
Rond 17.00 uur was ik bij het hotel. Daar vul ik even een formuliertje in en haalt Monique me op. Het is fijn om elkaar weer te zien.
Ik heb even gedoucht en daarna zijn we de stad ingegaan om iets te eten en om water te kopen.
Tijdens onze wandeling naar een restaurant kwamen we andere vrijwilligers tegen waar ik al eerder wat mee opgetrokken was. Samen hebben we gegeten en nu (bijna 22.00 uur) maken we ons klaar om naar bed te gaan.
Morgen weer een nieuwe dag ....