Adèle en dag twee
Blijf op de hoogte en volg Guido en Monique
30 Juni 2017 | Verenigd Koninkrijk, Londen
Zoals in het vorige blog gezegd, zijn we donderdagavond naar het concert van Adèle geweest. De zaal (eigenlijk het Wembley stadion) was open vanaf 18.00 uur en rond 20.00 uur zou het concert beginnen.
We hadden onze trip zo ingedeeld dat we rond 19.00 uur in het stadion zouden zijn. En zo gezegd zo gedaan ..... metro gepakt en als haringen in een ton naar "the Wembley stadium stop". We verwachtten natuurlijk wel drukte, want in het stadion kunnen 90.000 mensen. Maar dat de wandelpaden afgeladen vol waren met mensen, was wel echt overweldigend. Na een goede controle waren we binnen. En dankzij de geweldige bewegwijzering vonden we onze zitplaatsen snel. Want in zo'n groot stadion loop je gemakkelijk verloren.
We namen nog even iets te eten en te drinken, want er was geen pauze. En weglopen tijdens het concert is natuurlijk zonde :-) We kochten ieder een pie, dat is een hartige taart, en een echte aanrader! Heerlijk deeg met daarin draadjesvlees welke langzaam uit elkaar viel als ik er met mijn vork inprikten.
En dan het moment dat het 20.00 uur is. Het podium was helemaal rond en omgeven door een heel groot, rond scherm. Op dit scherm waren de gesloten ogen van Adèle te zien. Adèle kwam achter het scherm op en terwijl dit naar boven getakeld werd, opende de ogen op het liedje Hello.
Dit liedje werd opgevolgd door tal van klassiekers. Filmpje: Even stond ze stil bij de brand in een torenflat in Londen, een paar weken geleden. Hoorbaar geëmotioneerd vertelde ze over haar bezoek aan de flat, een aantal bewoners en nabestaanden van overledenen. Wat geweldig dat ze zo meeleeft met haar stadsgenoten.
Het concert werd afgesloten met vuurwerk en gepersonaliseerde confetti. Dit concert was té overweldigend om te beschrijven, alles aan dit concert klopte gewoon. Maar wel alles met de persoonlijke touch van Adèle, het leek heel persoonlijk ondanks dat er natuurlijk 90.000 mensen in dat stadion zaten.
Na het concert ging iedereen weer huiswaarts ...... en zoals we op de heenweg al gemerkt hadden, waren er veel mensen met de metro. Van het stadion tot aan het metrostation stond het voetpad (zo'n 25 meter breed en een kilometer lang) helemaal vol met mensen. Zoals ook in een file, waren ook hier van die momenten dat je lang stil stond en dan weer wat kon lopen.
Hoe dichter we bij het station kwamen, hoe meer we merkten dat dit gereguleerd werd door een crowdmanagement-team. Elke 250 meter stond er weer een team klaar om de menigte even te stoppen en zelfs te vermaken met meezingers uit de jaren 80, waarbij YMCA wel het hoogtepunt was. Duizenden mensen zongen en deden mee :-) Wat een mooi staaltje crowmanagement, echt genieten!
Eenmaal terug in onze hotelkamer gingen onze lampjes snel uit. Wat was het een onvergetelijk mooie, maar zeer uitputtende dag. Tot morgen.
Op vrijdag zijn we rustig opgestaan. Al hadden we wel een wekker gezet, want we moesten voor 9.30 uur ontbijten. Na het ontbijt met de metro weer naar het centrum, vandaag gaan we een beetje cultuur snuiven. Eerst naar de wisseling van de wacht bij Buckingham palace, daarna de Wellington arch en daarna nog Apsley house. De boog en het huis (arch en house) staan al van voor de oorlog en daar wordt hier ook veel over verteld. In het huis hangen ook wat kunstwerken van Nederlandse kunstenaars, zoals Jan Steen en Rubens.
Daarna liepen we verder naar Green parc. Hier was veel bedrijvigheid en we waren benieuwd wat hier te doen was. Er bleek een concert van Phill Collins én er waren nog kaartjes. Een blik op internet vertelde ons dat de kaartjes zo'n €550 per stuk kostten :-0 Dat hebben we dus maar over geslagen:-)
In de avond gingen we naar London Eye (heel groot reuzenrad) wat ligt aan de Themes. Helaas sloot deze net toen we aankwamen, dus liepen we verder langs de Themes. De avond viel en de wandelboulevard werd steeds sfeervoller, mede door de straatmuzikanten.
Op een gegeven moment kwamen we langs een festivalterrein. Nieuwsgierig als we waren, gingen we binnen kijken. Het bleek een soort foodtruck festival. Verschillende caravans vanwaaruit ze eten verkochten. Tevreden en vermoeid zaten we met een verse pizza en een drankje in de Engelse menigte. Ons bankje bleek een echte liefdes-bank. De bank bezorgde ons twee hevig kussende stellen en een verhaal om een apart blog over te schrijven, lijkend op de treinverhalen die ik wel eens op Facebook postte.
Daarna rustig richting ons hotel. Wat is dit toch een geweldige stad, wat een evenzo geweldige atmosfeer. Wij vermaken ons hier nog wel :-)
Lieve groet,
Guido en Monique
-
01 Juli 2017 - 11:54
Mieke:
Wat een indruk wekkende dagen hebben jullie al achter de rug zeg!
Wat zonden dat het kaartje voor Phill Collins optreden niet zonder die 0 was, dan hadden jullie wel 2 toppers in 2 dagen gehad.
Maar alles bij elkaar is jullie avond toch heel bijzonder geworden.
Geniet verder en ik kijk uit naar jullie volgende blog. -
01 Juli 2017 - 13:02
Jan Ploegmakers:
Hallo Monique, zoals gewoonlijk neem jij ons weer mee op jullie reis. Net of wij er zelf bij zijn en het ook live meemaken, als ik dit verslag lees krijg ik er ook zin om naar London te reizen. Ondanks dat ik wat sceptisch tegenover stond of het wel een stad is om sfeer en warmte te voelen maar, deze gedachten lijkt ongegrond. Ik kijk weer uit naar het volgende reisverslag om weer ingedommeld te worden door de warmte en fijne sfeer en warmte die overbrengt vanuit London. Kusjes vanuit 's-Hertogenbosch
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley